فى فترة من فترات حياتك هتحس ان الناس اللى كنت فاكرهم عمرهم ما هيبعدوا بعدوا و الناس اللى عمرك ما كنت فاكر انهم هيفرقوا معاك بقوا بيفرقوا.
بس النهايات دايما بتحصل و فى بعض الصداقات بتبقى انت بتتمنى النهاية عشان متخسروش بعض اكتر من كدة.
هتكتشف بعد ما كل حاجة تخلص ان كدة احسن عشان الخيط اللى كان بينكم كان لازم يتقطع بدل ما كل واحد بيشدوا ناحيته و بيتعب التانى و بيوجعه على الفاضى.
الفكرة مش ان حد هو السبب فى البعد لأ، بس كل واحد بقى له اولوياته، كل واحد بقى عنده ناس تانية بيهتم بيهم و بيستناهم و بيتبسط معاهم.
قارن بين نفسك زمان و بين نفسك دلوقتى و افتكر كدة لما كنت بتقع فى مشكلة كنت بتفكر فى مين؟ و دلوقتى لو وقعت فى نفس المشكلة هتفكر فى مين؟ هتحس بالفرق.
مثلا بص على memories الفيسبوك هتفكر ذكريات و ناس انت تقريبا نسيتهم و نسيت انهم كانوا الاوائل فى حياتك و كنتم بالقرب دة.
كلنا بلا استثناء سيبنا ناس و بعدنا و انشغلنا و بنرجع نلوم ناس تانية عشان عملوا معانا كدة و اهيه دايرة و بنلف فيها.
البعد مش عيب، العيب ان الواحد يفضل مكمل فى حاجة بايظة اساسا لحد ما تخرب خالص وتمسح كل الموجود حتى الذكريات الحلوة.
حافظوا على الذكريات عشان هى اللى هتفضل فى الاخر و حافظوا على الناس اللى مكملة معاكو من كتير و مستحملة عشان دول مش هيتعوضوا..
